Πανύψηλα δέντρα με πυκνά κλαδιά, κρατούν πεισματικά τον ήλιο απ’έξω…φτέρες  μπερδεύονται στα πόδια σου σαν μικρά παιδιά που θέλουν να παίξουν…μια θεσπέσια μελωδία από το νερό που τρέχει και χύνεται δίνοντας νέα ζωή στο πέρασμα του. Εδώ νομίζεις ότι ο χρόνος έχει σταματήσει πια, και μια όαση γαλήνης πλημμυρίζει τα σωθικά σου..Πόσο ευλογημένος είναι τούτος ο τόπος….